நான் சின்னவளாய் இருந்தபோது - 3

இப்போது மூன்று வயதில் நர்சரிக்கு குழந்தையை அனுப்பும் பொழுதே இச்சிறுவயதில் நர்சரியா என அங்கலாய்க்கின்றோம். அக்காலத்தில் பாடம் என தெரியாமலே ஆறு மாதக்கைக்குழந்தையிலிருந்தே பாடல்களை பாடி அவர்களுக்காக் கல்வி ஆரம்பித்து விட்டது என்றால் நம்புவீர்களா? நினைவாற்றலைபெருக்கிட ஆறுமாதக்குழந்தைகளுக்கே அவர்கள் தானாய் அமர ஆரம்பித்ததுமே பாட்டிமார்கள் முதல் அம்மா மார்களின் தாலாட்டும் பாடலும் ஆரம்பித்து விடும்

ஆராரோ ஆரிரரோ ஆராரோ ஆரிரரோ... ஆரடிச்சு நீ அழுதாய் அடித்தாரை சொல்லி அழு ஆக்கினைகள் செய்திடுவோம்.
மாமன் அடிச்சானோ மல்லிகைப்பூ செண்டாலே தாத்தா அடிச்சாரோ தாமரைப்பூ செண்டாலே ஆராரோ ஆரிரரோ.

இப்படி பெரும்பாலான பாடல்கள் பேச்சுத்தமிழில் தான் பாடப்படும்.எனினும் ஒரிரு தடவை சொல்லிக்கொடுத்தாலே நினைவில் இருக்கும்படி அபி நயங்களோடு விரல்களைஅசைத்து உடலை வளைத்து பாடுவார்கள்.

சப்பாணியாம் பிள்ளை சப்பாணி சப்பாணிச்சண்டைக்கு போனாளாம் சண்டை செய்யுமாம் சப்பாணி முத்துப்பதித்தொரு கையாலே முழங்கிக்கொட்டுமாம் சப்பாணி 

என பாடி குழந்தையின் கரங்களை தட்டுவதற்கு பழக்குவார்கள்,

குழந்தையும் சப்பாணியாம் பிள்ளை சப்பாணி என ஆரம்பித்தாலே பொக்கைவாய்ச்சிரிப்போடு கைகளை தட்ட ஆரம்பித்து விடும். 

கை வீசம்மா கைவீசு கடைக்கு போகலாம் கைவீசு மிட்டாய் வாங்கலாம் கை வீசு பாடி உண்ணலாம் கை வீசு 

என சொல்லி அமர்ந்திருந்த படியே கைகளை முன்னும் பின்னுமாய் வீசி ஆட்ட சொல்லி தாமும் சேர்ந்து கைகளை வீசுவார்கள். சாய்ந்தாடம்மா சாய்ந்தாடு சாயும் மயிலே சாய்ந்தாடு குத்து விளக்கே சாய்ந்தாடு கோயில் புறாவே சாய்ந்தாடு மானே மயிலே சாய்ந்தாடு மரகதக் கிளியே சாய்ந்தாடு கண்ணே மணியே சாய்ந்தாடு கட்டிக் கரும்பே சாய்ந்தாடு மயிலே குயிலே சாய்ந்தாடு மடியில் வந்து சாய்ந்தாடு

என சொல்லியும் அமர்ந்திருக்கும் குழந்தை தன்னை முன்னும் பின்னும் அசைக்கும் படியாய் ஆட பழக்குவார்கள். சப்பாணியாம் பிள்ளை சப்பாணி என கைகளை தட்டுவதும். கைகளை வீசி கை வீசம்மா என பாடுவதும் ,சாய்ந்தடம்மா சாய்ந்தாடு என சொல்லி சாய வைத்து ஆட வைப்பதுமாய் குட்டிகுழந்தையிலேயே குழந்தைக்காக உடற்பயிற்சியோடு,உளவியல் ரிதியான குட்டிகுட்டி ரைம்ஸ்களும் கூட கற்பிக்கப்பட்டது. அடுத்து ஒரிரு வயதாகி பேச ஆரம்ப்பித்ததும் ஒன்று இரண்டு மூன்று சொல்லிக்கொடுக்க ஆரம்பிப்பார்கள். அந்நாட்களில் சின்னஞ்சிறு மழலைகளுக்கு கணக்கு சொல்லி கொடுக்கும் விதமே தனி. 
ஒண்ணு,ரெண்டு மூணு ஒணான் என்றே கூறு நாலு அஞ்சு ஆறு மரத்தின் மேலே பாரு ஏழு எட்டு ஒன்பது உந்தன் கையைத்தட்டு 

கையை தட்ட வேண்டும்..ஒண்டு, ரெண்டு மூண்டு என பாடினாலும் தட்டச்சிடும் போது அதை தவிர்க்க முயற்சிக்கிறேன்.

அதே வரிசையில் இன்னும் சில பாடல்கள்..

ஒன்றும் ஒன்றும் இரண்டு. இரண்டும் ஒன்றும் மூன்று மூன்றோடு ஒன்றைசேர்த்தால் நான்கு நான்கும் ஒன்றும் ஐந்து 
என் கையின் விரல்கள் ஐந்து

கையில் இருக்கும் விரல்களை விரித்து காட்டியபடியே என முதல் ஐந்து இலக்கங்களை கைவிரல்களைக் காட்டியே கற்பிப்பார்கள் 
எண்கணக்கு பத்து வரை நினைவுக்கு இருக்க அன்றாட பயன்பாட்டு பொருட்களை பயன் படுத்தும் வித்தையை என்ன வென்போம்.
ஒன்றும் ஒன்றும் இரண்டு பூவில் இருப்பது வண்டு இரண்டும் இரண்டும் நான்கு இனிப்பாய் இருக்கும் தேங்காய் மூன்றும் முன்றும் ஆறு வேலைசெய்தால் சோறு. நான்கும் நான்கும் எட்டு நன்றாய் பாடுவாள் பட்டு ஐந்தும் ஐந்தும் பத்து அன்பே நமக்கு சொத்து கீழே இருக்கும் பாடலின் வார்த்தையாடலைக்கவனித்தால் ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் நம் மூதாதையர் எப்படி அறிவுபூர்வமாக இணைத்திருப்பார்கள் என புரியும். கொக்குச்சிக் கொக்கு ரெட்டை சிலாக்கு முக்குச் சிலந்தி நாக்குலா வரணம் ஐயப்பன் சோலை ஆறுமுக தாளம் ஏழுக்குக் கூழு எட்டுக்கு முட்டி ஒன்பது கம்பளம் பத்துப் பழம் சொட்டு கடந்த வாரம் என் தங்கை தன் ஆறு மாத பெண் குழந்தையோடு வந்து சில நாட்கள் என் வீட்டில் நின்றாள். அவள் குழந்தைக்கு நான் வைத்த செல்லப்பெயரே பார்பி டால் என்பது தான். அத்தனை அமைதி.அனைத்தினையும் கவனித்தாலும் இயல்பான வரக்குடிய சத்தம் கூட இல்லாமல் அமைதியாய் பொம்மை போல் இருக்கின்றாளே என கைகளை பிடித்து சப்பாணி யாம் பிள்ளை சப்பாணி என பாட்டை இரண்டு தடவை பாடினேன். மூன்றாம் தடவை நான் பாட ஆரம்பித்ததும் குழந்தை தானாக கல கலவெனும் பொக்கை வாய் சிரிப்பும்.சத்தமுமாய் கைகளை தட்ட ஆரம்பித்தாள். பிள்ளை அமைதியாய் இருந்ததுக்கு காரணம் தாயோ தகப்பனோ அக்குழந்தையுடன் பேசி, பாடி கலகலப்பாயிராதது தான் எனும் உண்மை புரிந்ததும் எனக்குள் கவலையாய் இருந்தது.

அது வரை நான்கைந்து நாள் அத்தனை அமைதி, சின்னகுழந்தை இருக்கும் வீடா என எனக்குள் ஆச்சரியம் தரும் படி அத்தனை அமைதியாயிருந்தாள்,
தங்கை குழந்தையை பார்த்ததும் தான் எனக்குள் இப்படி ஒரு பதிவு எழுதினால் என்ன என்று தோன்றியது. ஏற்கனவே தமிழ் மன்றம், சேனைத்தமிழ் உலாவில் இப்பாடல்களை நான் தொகுத்திருந்தாலும் சின்ன வயதில் நான் கேட்டு இருந்தவைகளை என் நினைவாற்றலில் இருந்தபடியேயும் தட்டச்சிட்டு பகிர்வதால் இப்பாடல்களில் பிழைகள் இருப்பின் தயவு செய்து சுட்டிக்காட்டுங்கள். இக்காலத்தில் அப்பா,அம்மாவும் வேலைக்கு போகும் சூழலில் பெரும்பாலான குழந்தைகள் இம்மாதிரியான வாய்ப்புக்களை இழப்பதனால் பல நேரங்களில் அந்தந்த வயதுக்குரிய அசைவுகள் இன்றி பிடித்து வைத்த பொம்மை போலிருக்கின்றார்கள். 

குழந்தைகளுக்கு இம்மாதிரி பாடல்கள், குட்டிக்கதைகளை சொல்லி கொடுக்கும் போது குழந்தையின் பார்த்தல், கேட்டல், கிரகித்தல் குறித்தும் கவனத்தில் கொள்ள முடியும். குழந்தைகள் அந்தந்த வயதுக்கே உரிய குறும்புகள் சத்தங்களோடு வளர்கின்றார்களா என்பதை அனுபவமிக்க தாய்மார்களால் கண்டு பிடிக்க முடியும்.ஆக்டிவிட்டி மற்றும் உடல், உளவியல் குறைபாடுகள் இருந்தால் சிறுவயதில் கண்டு பிடித்து தகுந்த சிகிச்சை செய்யவும் முடியும் என்பதை உணராமல் குழந்தை ஒன்று அது பொம்மை போலிருந்தாலும் போதும் எனும் நிலைமை மாற வேண்டும்.  

பெற்றவர்கள் வீட்டிலிருந்தாலும் வீட்டு வேலை, தொலைக்காட்சி, தொலைபேசி, கணணி என பொழுது போகும் சூழலில் குழந்தைகளை அக்டிவ்வாக வளர்ப்பது எப்படி என அறியாதவர்களாயிருப்பதனால் குழந்தைக்குள் ஒருவித மந்த சக்தியும், ஆர்வமின்மையும் உருவாகிட காரணமாகின்றது.சின்னக்குழந்தைகளோடு பேச வேண்டும், பாட்டு சொல்லி கொடுக்க வேண்டும் என்பதுவும் தெரிவதில்லை. சில தாய்மார்கள் பிள்ளைக்கு பாலூட்டும் போதும் கவனத்தினை வேறெங்கோ வைத்திருப்பார்கள். 

இதற்கு என் தங்கையும் விதி விலக்கல்ல என நான் புரிந்ததும் நான் சொன்னது ,, தங்கையையும் பிள்ளைகளையும் இரண்டு மாதங்களாவது எங்கள் வீட்டில் விடுங்கள். பிள்ளையை இப்படியே வளர விடாதீர்கள் என்பது தான். என் பிள்ளைகள் சுவிஸில் பிறந்திருந்தாலும் நான் என் நினைவில் இருந்த படி என் பசங்களுக்கு இவைகளை சொல்லி கொடுத்திருந்தேன். அதனால் தானோ என்னமோ என் மகனும் மகளும் எட்டு மாதங்களில் நடக்கவும், ஒரு வயதுக்குள் பேசவும் தொடங்கி இருந்தார்கள்..

விசேசமாக குழந்தைகளாயிருக்கும் போது இருவரையுமே இக்கால வோக்கர் எனப்படும் நடைவண்டியில் விட்டதே இல்லை.. 

படம் நன்றி இணையம் 

என்னவர் பிள்ளைகளுக்கு என ஸ்பெஷலாக செய்த நடை வண்டி

மகளுடைய ஒரு வயது பிறந்த நாள் போட்டோ

இப்பதிவை படிக்கும் ஒரு சில தாய்மார்களாவது தமக்கு தெரிந்த படியே தம் குழந்தையை ஐந்து மாதம் முடிந்ததுமே இப்பாடல்களை பாடி குழந்தைகளை உடல், உள ஆரோக்கியத்தோடு அந்தந்த வயதுக்குரிய துடிப்புக்களோடு வளர உதவிடுமானால் அதை விட மகிழ்ச்சி வேறில்லை தானே?

முழுமையாக்க வேண்டும் என முயன்றதில் கொஞ்சம் நீண்ட பதிவாகி விட்டது. மன்னித்து விட்டு உங்கள் கருத்தினை சொல்லுங்கள். ..

தொடர்வேன்!