இதயமே இதயமே!

தேவைகளின் ஆரம்பமும் தேடலின்

முடிவுமாய் ஆனவன் நீ

உன் இருப்பு என்னுள் சோகத்தின்

தொடக்கமாய் ஆனதேனோ?

என்னுள் நுழைந்து உணர்வாகி

உயிரோட்டமுமாயானவனே

ஆரம்பமும் முடிவுமாய் என்னை

ஓரிடத்தில் நிறுத்துவதேனோ?

நீயில்லா இடமெல்லாம்  நிம்மதியும்

நின்றுதானே போகின்றது

பேச்சும் மூச்சும் ஒரு நொடியில் நின்றிடலாம்

கடந்த நாட்கள் மறந்திடுமோ..?

உன் நினைவால் ஓட ஓட விரட்டுகின்றாய்...

தேய்ந்து விடும் நினைவும் இல்லை.
ஓய்ந்திருக்கும் மனதுமில்லை.
ஒழிந்து கொள்ள இடமுமில்லை

சடுதியில் வந்தாலும் குறுகிய நாட்களிலே

அனைத்திலும் நிறைந்தவன் நீ யென்பதை

என்னுள்ளிருக்கும் உன் நினைவால் தவிக்கும் போது

கடிந்து கொண்டேன் நீ யார் எனக்குள்?

இதயமே இதயமே என்னை மறந்தது ஏன்

பிரிவு எனும் துயரிலே என்னை தள்ளியதேன்
உன் பெயர் சொல்லி நான் பைத்தியம் ஆனேன்
நிழல் என தொடர்ந்தேன் அதை நீ அறிவாயோ?
நிழல் தர நீ இங்கு வருவாயோ?

பொன்னை போல் பூவை போல் 

உன்னை சூடி கொண்ட நான் இன்று வாடி கிடப்பதோ?

பிரிவிங்கே உண்மை தான் என்றால் 

உறவு என்னையா வாழ்வது கனவு பூமியா?

பாதைகள் இல்லை என்றால் பயணங்கள் போவதோ
நம் குற்றம் என்ன ஏதோ தெய்வத்தை நோவதோ
யாரிடம் என்ன சொல்வது இனி சேரும் இடம் இங்கு வேறேது

எங்கோ நீ இருக்கின்றாய் என்றே உள்ளம் சொல்லுதே 

அதில் என் உயிரும் உள்ளதே

கண்ணுக்குள் தூங்கிடும் கங்கை கன்னம் இறங்குதே 

அதுவும் உன்னை தேடுத்தே

நீ பார்த்த நிலவு இங்கே நீ எங்கே தெய்வமே
வாராமல் நீ இருந்தால் வாழ்வேது நெஞ்சமே
கூவிடும் குயில் வாடுது ஒரு கூண்டு எங்கே இது நியாயமோ?...!