எங்கெங்கே நோக்கினும்!

துயில் கலையும் வேளையிலே கண் முன்  நிற்கிறாய் 

காணும் காட்சிகளி லுன் நினைவை தந்து மறைகிறாய் 

ஓசையெல்லா முன் அழைப்பாய் தோன்றிமறையுதே

என் நெஞ்சமதில் தாலாட்டாய் உன் மொழிகளே!

கொஞ்சிக்கெஞ்சி பேசி நீயுமெ ன்னுள் உறைகிறாய் 

வஞ்சி மனம் மஞ்சிடாமல் காத்து  நிற்கிறாய் 

தஞ்சமா யுன் நெஞ்சமதில் ஊஞ்சலாடிடும் 

நங்கையவள் தனை நம்பும்  நம்பியாகின்றாய்!

எண்ண மெல்லாம் வண்ணம் கொண்ட கண்ணனாகியே 

மன்னவனாய் உள்ளுணர்வில்  கலந்து நிலைக்கிறாய்

உன்னவளை கண்மணி போல் காத்திடுவதில் 

யுனக்கு நிகர் நீயோவென மலைக்க வைக்கிறாய்!

நித்தம் எந்தன் நினைவினிலே பித்தனாகிறாய்

சத்தமின்றி சொப்பனத்தில் சொக்கி நிற்கிறாய்

சித்திரம் போல் பத்திரமாய் உந்தன் அணைப்பிலே

பள்ளி கொள்ளும்  பாவையென்னை  பாதுகாக்கிறாய்!