கடைசி வரை யாரோ?

உள்ளதை உள்ள படி

நடந்ததை நடந்த படி 

கடந்தவை கடந்த படி

உணர்ந்ததை உணர்ந்து படி

இன்று நடப்பவை யாருக்கோ எவருக்கோ தானே என கடந்தபடி செல்லும் நாம் அப்படிகளை தாண்டும் சூழலுக்குள் தள்ளப்படுவோம் என்பதை உணர்ந்தே கடப்போம்.

நாம் வாழும் காலத்தில் நம நலனில் அக்கறை காட்டி புத்திமதி சொல்பவர்களை தூரமாய் நிறுத்தி நமக்குத்தேவையில்லாதவர்களாகி ஒதுக்கி அவர்களின் திட்டலுக்கும் குட்டலுக்கும் பின்னிருக்கும் ஆழ்ந்த அன்பை உணராமல் சட்டென கோபம் கொண்டு விலகிச்சென்று விடுகின்றோம்.

குறைகள் சொல்லாத, போலித்தனமானவர்களை உண்மை நட்பென நம்பி உயர்த்தி மதிப்பளிக்கின்றோம்.

சூழ்நிலைகள் எங்கே எவருக்கு சாதக. பாதமாகும் என எவராலும் நிச்சயித்திட முடியாது.

விதியை மதியால் வெல்ல நினைப்பதும், எதிர்காலக்கனவுகளைக்குறித்த திட்டமிடலும், என்னாலே எல்லாம்முடியும் எனும் செருக்குடனும், 

நாமும் துன்பப்பட்டு, அடுத்தவரையும் துன்பப்படுத்தாமல் நல்லதை நினைப்போம், நல்லதை செய்வோம்.

நட்பெனப்படுவதும், உறவெனப்படுவதும் உள்ளதை உள்ளபடி உள்வாங்கி கண்டு கொள்ளாமல் செல்வது அல்ல. நன்மை, தீமை உணர்ந்தி வழி காட்டுவதே!

இவ்வுலக வாழ்வெனப்படுவது நீண்ட தூர ரயில் பயணமே! நிலையான தரிப்பிடம் நமக்கு இங்கே இல்லை. நிர்வாணியாய் வந்தோம், நிர்வாணியாய் செல்வோம், நாம் செல்லும் போது நாம் ஓடி ஓடி சேர்த்த பொன் பொருள் எதுவும் நம்முடன் வரப்போவதே இல்லை.

எத்தனையோ திட்டங்களை தீட்டுகின்றோமே.. மரித்தபின் என்னாவோம் என யோசித்திருக்கின்றோமா?

நான் எனும் அகந்தை அழிந்து அதுவானபின் என்னவாவோம்?

சுயமில்லாமல் உணர்வற்று உயிர் வற்றி போனபின்னரான சூழலை எதிர்கொள்ளும் படியாக நம்மை சார்ந்து நம்பியிருப்போரைக்குறித்து சிந்தித்திருக்கின்றோமா? .

• ஒரு மரணம், தாய், தாரமிருந்தும் அனாதைப்பிணமாக எரிக்க அரசு முடிவெடுத்ததாக அறிந்த   தாயின் கதறலையும் தாய் மாமன் பதறலையும் அருகிலிருந்து உணர்ந்து இறுதிக்கிரியைகளை செய்யவேணும் அவன் உடலை பெற்றுக்கொடுங்களேன் எனும் இறைஞ்சி நின்ற போது  மொழி புரியாமல்  புலம்பெயர் எங்கள் இனம் படும் பாடுகள் கண்டு என் மனம் துடித்தது..சடலத்தினை வைத்து வேட்டையாடும் மனிதர் குணம் கண்டு அதிர்ந்தே அடங்கியது.
• இறுதிச்சடங்கை  செய்ய அவன் உடலை பெற்று அவனை அதற்கான வாகனத்தில் அனுப்பும் வரை நாங்கள் அலைந்த அலைச்சலும் பாடுகளும் எனக்குள் மிகப்பெரிய தாக்கத்தினை தந்திருக்கின்றது.  என்ன தான் காசு பணம் சேர்த்து வைத்தாலும் கடைசி நேரம் துணை வரவும், துணாய் நிற்கவும் நான்கு மனிதரையேனும் நாம் சேர்த்து வைக்க வேண்டும். 

நாங்கள்குடும்பமாய் வருடத்துக்கு ஒரு வாரம் சேர்ந்து நான்கு பேரும் இத்தாலி செல்ல விடுமுறைப்பயணம் திட்டமிட்டிருந்தோம், பயணத்திட்டத்துக்கு முதல் நாள் நதியில் கண்டெடுத்த சடலத்தினை உறுதிப்படுத்த டீ,என்ஏ டெஸ்டுக்காக தாயை அழைத்த போதே புரிந்து கொண்டேன். (நாங்கள் இங்கே  மொழிபெயர்ப்பு மற்றும் உதவிகள் செய்வோம், சர்ச் ரிதியிலான ஊழியம் கடந்த இருபது ஆண்டுகளாக இனமதம் மொழி பாராது அர்த்த இராத்திரியானாலும் பிரச்சனை உதவுங்கள் என கேட்பவர்களுக்கு உதவி செய்கின்றோம்). அதன் பின் பயணத்திட்டம் கைவிடப்பட்டு பிள்ளைகளும் சரியாக புரித்துணர்வோடுஒத்துழைத்து இவ்வருடம் இல்லாவிட்டால் என்ன அடுத்த வருடம் செல்வோம் என பேசி இங்கே இருந்து அனைத்தையும் ஒழுங்கு செய்து இன்னும் அதற்காக காரியங்கள் முடியவில்லை.. உண்மையில் நாங்கள் இத்தாலி புறப்பட்ட பின் இப்படி செய்தி அறிந்திருந்தால் அந்த தாயின் நிலை குறித்து எங்களால் நினைக்கவே முடியவில்லை. ஏன் எனில் அவர் நீரழிவு நோயினால் பாதிக்கப்ட்டு இரு கால்களும்  நடக்க முடியாத நிலையில் இருக்கின்றார். இத்தாலி பயணத்திட்டம் ஒரு மாதம் முன் ஆரம்பித்தும் நான் ஹோட்டல் ஏதும் புக் செய்யாமல் போகும் முதல் நாள்  போன் செய்து  புக் செய்வோம் என தள்ளிப்போட்டதும்   காரணத்தோடு தான் என்றானது. 

இந்த உணர்விலிருந்து சீக்கிரம் மீண்டு வர வேண்டும் என நினைத்தாலும் தொடரும் காரியங்கள் அது எளிதானதலல் என்றே உணர்த்தி நிற்கின்றது. பார்க்கலாம். யார் பதிவும் படிக்கவில்லை, மனசு சேன்ஞ் ஆக எதிர்பார்த்து அவ்வப்போது பேஸ்புக்கில் அமர்வதோடு சரி

மரணத்தின் பின் சடலத்தை வைத்து  அலைந்த அலைச்சல்களின் தாக்கத்தினால் என் மன உணர்வுகளை அந்த நொடியே கண்ணீர் அஞ்சலி ஆக்கினேன்.